kaçakçı

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قاچاقجی (“smuggler”), equivalent to kaçak +‎ -çı.

Pronunciation

• IPA^(key): /ka.tʃak.tʃɯ/

Noun

kaçakçı (definite accusative kaçakçıyı, plural kaçakçılar)

1. smuggler, trafficker

Declension

Inflection
Nominative	kaçakçı
Definite accusative	kaçakçıyı
	Singular	Plural
Nominative	kaçakçı	kaçakçılar
Definite accusative	kaçakçıyı	kaçakçıları
Dative	kaçakçıya	kaçakçılara
Locative	kaçakçıda	kaçakçılarda
Ablative	kaçakçıdan	kaçakçılardan
Genitive	kaçakçının	kaçakçıların
Predicative forms Singular Plural 1st singular kaçakçıyım kaçakçılarım 2nd singular kaçakçısın kaçakçılarsın 3rd singular kaçakçı kaçakçıdır kaçakçılar kaçakçılardır 1st plural kaçakçıyız kaçakçılarız 2nd plural kaçakçısınız kaçakçılarsınız 3rd plural kaçakçılar kaçakçılardır

Derived terms

• kaçakçılık

Descendants

• → Persian: قاچاقچی (qâčâqči)
  • Tajik: қочоқчӣ (qočoqčī)