Hungarian edit

Etymology edit

From the same onomatopoeic (sound-imitative) root as kacag (to laugh) +‎ -aj (noun-forming suffix).[1]

Pronunciation edit

  • IPA(key): [ˈkɒt͡sɒj]
  • Hyphenation: ka‧caj
  • Rhymes: -ɒj

Noun edit

kacaj (plural kacajok)

  1. (literary) laughter
    Synonym: kacagás

Declension edit

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative kacaj kacajok
accusative kacajt kacajokat
dative kacajnak kacajoknak
instrumental kacajjal kacajokkal
causal-final kacajért kacajokért
translative kacajjá kacajokká
terminative kacajig kacajokig
essive-formal kacajként kacajokként
essive-modal
inessive kacajban kacajokban
superessive kacajon kacajokon
adessive kacajnál kacajoknál
illative kacajba kacajokba
sublative kacajra kacajokra
allative kacajhoz kacajokhoz
elative kacajból kacajokból
delative kacajról kacajokról
ablative kacajtól kacajoktól
non-attributive
possessive - singular
kacajé kacajoké
non-attributive
possessive - plural
kacajéi kacajokéi
Possessive forms of kacaj
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. kacajom kacajaim
2nd person sing. kacajod kacajaid
3rd person sing. kacaja kacajai
1st person plural kacajunk kacajaink
2nd person plural kacajotok kacajaitok
3rd person plural kacajuk kacajaik

Derived terms edit

References edit

  1. ^ kacaj in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN.  (See also its 2nd edition.)

Further reading edit

  • kacaj in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN