Swedish edit

Etymology edit

Borrowed from German Kachel, from Latin cacabulus. Cognate Danish kakkel and Dutch kachel.

Noun edit

kakel n

  1. ceramic tile, tiling

Declension edit

Declension of kakel 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative kakel kaklet kakel kaklen
Genitive kakels kaklets kakels kaklens

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

  • Finnish: kaakeli

References edit