kakel
Swedish edit
Etymology edit
Borrowed from German Kachel, from Latin cacabulus. Cognate Danish kakkel and Dutch kachel.
Noun edit
kakel n
Declension edit
Declension of kakel | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | kakel | kaklet | kakel | kaklen |
Genitive | kakels | kaklets | kakels | kaklens |
Derived terms edit
Related terms edit
Descendants edit
- → Finnish: kaakeli