kalandor
Hungarian edit
Etymology edit
From kalandozik. Created during the Hungarian language reform, which took place in the 18th–19th centuries.
Pronunciation edit
Noun edit
kalandor (plural kalandorok)
Declension edit
Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kalandor | kalandorok |
accusative | kalandort | kalandorokat |
dative | kalandornak | kalandoroknak |
instrumental | kalandorral | kalandorokkal |
causal-final | kalandorért | kalandorokért |
translative | kalandorrá | kalandorokká |
terminative | kalandorig | kalandorokig |
essive-formal | kalandorként | kalandorokként |
essive-modal | — | — |
inessive | kalandorban | kalandorokban |
superessive | kalandoron | kalandorokon |
adessive | kalandornál | kalandoroknál |
illative | kalandorba | kalandorokba |
sublative | kalandorra | kalandorokra |
allative | kalandorhoz | kalandorokhoz |
elative | kalandorból | kalandorokból |
delative | kalandorról | kalandorokról |
ablative | kalandortól | kalandoroktól |
non-attributive possessive - singular |
kalandoré | kalandoroké |
non-attributive possessive - plural |
kalandoréi | kalandorokéi |
Possessive forms of kalandor | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | kalandorom | kalandoraim |
2nd person sing. | kalandorod | kalandoraid |
3rd person sing. | kalandora | kalandorai |
1st person plural | kalandorunk | kalandoraink |
2nd person plural | kalandorotok | kalandoraitok |
3rd person plural | kalandoruk | kalandoraik |
Further reading edit
- kalandor in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN