kalder
Danish edit
Verb edit
kalder
Old Swedish edit
Etymology edit
From Old Norse kaldr, from Proto-Germanic *kaldaz.
Adjective edit
kalder
Declension edit
Declension of kalder (strong)
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | kalder | kald | kalt |
accusative | kaldan | kalda | kalt |
dative | kaldum kaldom |
kaldri kaldre |
kaldu kaldo |
genitive | kalds | kaldrar | kalds |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | kaldir kalder |
kaldar | kald |
accusative | kalda | kaldar | kald |
dative | kaldum kaldom |
kaldum kaldom |
kaldum kaldom |
genitive | kaldra kalda |
kaldra kalda |
kaldra kalda |
Declension of kalder (weak)
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | kaldi kalde |
kalda | kalda |
accusative | kalda | kaldu kaldo |
kalda |
dative | kalda | kaldu kaldo |
kalda |
genitive | kalda | kaldu kaldo |
kalda |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
accusative | kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
dative | kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
genitive | kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
Descendants edit
- Swedish: kall
References edit
- kalder in Knut Fredrik Söderwall, Ordbok öfver svenska medeltids-språket, del 1: A-L