kanill
Icelandic
editAlternative forms
editEtymology
editFrom Danish kanel, from French cannelle.
Pronunciation
editNoun
editkanill m (genitive singular kanils, no plural)
Declension
editDeclension of kanill | ||
---|---|---|
m-s1 | singular | |
indefinite | definite | |
nominative | kanill | kanillinn |
accusative | kanil | kanilinn |
dative | kanil | kanilnum |
genitive | kanils | kanilsins |