karaluch
Polish edit
Etymology edit
Clipping of karakuluch, from karakuła.
Pronunciation edit
Noun edit
karaluch m animal (diminutive karaluszek)
Declension edit
Declension of karaluch
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | karaluch | karaluchy |
genitive | karalucha | karaluchów |
dative | karaluchowi | karaluchom |
accusative | karalucha | karaluchy |
instrumental | karaluchem | karaluchami |
locative | karaluchu | karaluchach |
vocative | karaluchu | karaluchy |
Derived terms edit
adjective