karavan
See also: karaván
English edit
Noun edit
karavan (plural karavans)
Czech edit
Noun edit
karavan m inan
- caravan (UK)
Declension edit
Serbo-Croatian edit
Pronunciation edit
Noun edit
karàvān m (Cyrillic spelling кара̀ва̄н)
- caravan (vehicle)
Declension edit
Declension of karavan
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | karàvān | karavani |
genitive | karavána | karavana |
dative | karavanu | karavanima |
accusative | karavan | karavane |
vocative | karavane | karavani |
locative | karavanu | karavanima |
instrumental | karavanom | karavanima |
Swedish edit
Noun edit
karavan c
- a caravan (camel train or group traveling together in a similar manner)
Declension edit
Declension of karavan | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | karavan | karavanen | karavaner | karavanerna |
Genitive | karavans | karavanens | karavaners | karavanernas |
Descendants edit
- → Finnish: karavaani
See also edit
- kamel (“camel”)
- karavanseraj (“caravanserai”)
- tåg (“train”)
- öken (“desert”)
References edit
Turkish edit
Etymology edit
Borrowed from French caravane, from Middle French caravane, from Old French carvane, from Persian کاروان (kârvân), from Middle Persian kʾlwʾn' (kārawān). Doublet of kervan, an earlier and direct borrowing from Persian کاروان (kârvân).
Pronunciation edit
Noun edit
karavan (definite accusative karavanı, plural karavanlar)
- caravan (a furnished vehicle towed behind a car, etc., and used as a dwelling when stationary)