karfiçe
Turkish edit
Etymology edit
Inherited from Ottoman Turkish قارفیچه (karfiçe), from Greek καρφίτσα (karfítsa, “pin”), itself a diminutive of καρφί (karfí, “nail”).
Pronunciation edit
- Hyphenation: kar‧fi‧çe
Noun edit
karfiçe (definite accusative karfiçeyi, plural karfiçeler)
Declension edit
Further reading edit
- Çağbayır, Yaşar (2007) “karfiçe”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2430