karike
Finnish edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
karike
- (biology) plant litter (layer of fallen leaves and other undecayed organic matter on a forest floor)
Declension edit
Inflection of karike (Kotus type 48*A/hame, kk-k gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | karike | karikkeet | ||
genitive | karikkeen | karikkeiden karikkeitten | ||
partitive | kariketta | karikkeita | ||
illative | karikkeeseen | karikkeisiin karikkeihin | ||
singular | plural | |||
nominative | karike | karikkeet | ||
accusative | nom. | karike | karikkeet | |
gen. | karikkeen | |||
genitive | karikkeen | karikkeiden karikkeitten | ||
partitive | kariketta | karikkeita | ||
inessive | karikkeessa | karikkeissa | ||
elative | karikkeesta | karikkeista | ||
illative | karikkeeseen | karikkeisiin karikkeihin | ||
adessive | karikkeella | karikkeilla | ||
ablative | karikkeelta | karikkeilta | ||
allative | karikkeelle | karikkeille | ||
essive | karikkeena | karikkeina | ||
translative | karikkeeksi | karikkeiksi | ||
abessive | karikkeetta | karikkeitta | ||
instructive | — | karikkein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms edit
compounds
Further reading edit
- “karike”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-02