kinka
Icelandic edit
Pronunciation edit
Verb edit
kinka (weak verb, third-person singular past indicative kinkaði, supine kinkað)
- Used only in set phrases
Conjugation edit
kinka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að kinka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
kinkað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
kinkandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég kinka | við kinkum | present (nútíð) |
ég kinki | við kinkum |
| þú kinkar | þið kinkið | þú kinkir | þið kinkið | ||
| hann, hún, það kinkar | þeir, þær, þau kinka | hann, hún, það kinki | þeir, þær, þau kinki | ||
| past (þátíð) |
ég kinkaði | við kinkuðum | past (þátíð) |
ég kinkaði | við kinkuðum |
| þú kinkaðir | þið kinkuðuð | þú kinkaðir | þið kinkuðuð | ||
| hann, hún, það kinkaði | þeir, þær, þau kinkuðu | hann, hún, það kinkaði | þeir, þær, þau kinkuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
kinka (þú) | kinkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kinkaðu | kinkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Derived terms edit
- kinka kolli (“to nod one's head”)