koltuk
Karaim edit
Etymology edit
From Proto-Turkic *kol.
Noun edit
koltuk
References edit
- N. A. Baskakov, S.M. Šapšala, editor (1973), “koltuk”, in Karaimsko-Russko-Polʹskij Slovarʹ [Karaim-Russian-Polish Dictionary], Moscow: Moskva, →ISBN
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish قولتق (koltuk, “armpit; armchair”), from a development of Proto-Turkic *kol (“upper arm”).
Pronunciation edit
Noun edit
koltuk (definite accusative koltuğu, plural koltuklar)
Declension edit
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | koltuk | |
| Definite accusative | koltuğu | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | koltuk | koltuklar |
| Definite accusative | koltuğu | koltukları |
| Dative | koltuğa | koltuklara |
| Locative | koltukta | koltuklarda |
| Ablative | koltuktan | koltuklardan |
| Genitive | koltuğun | koltukların |
Related terms edit
References edit
- Nişanyan, Sevan (2002–) “koltuk”, in Nişanyan Sözlük