kompozar

Ido

Etymology

Borrowed from English compose, French composer, Italian composito, Spanish compósito.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔm.poˈzar/

Verb

kompozar (present kompozas, past kompozis, future kompozos, conditional kompozus, imperative kompozez)

1. (transitive) to compose, compound
2. (transitive) to form (by uniting two or more things; not to set up in type)
3. (transitive) to constitute
4. (transitive) to fashion

Conjugation

    Conjugation of kompozar

		present		past		future
infinitive		kompozar		kompozir		kompozor
tense		kompozas		kompozis		kompozos
conditional		kompozus
imperative		kompozez
adjective active participle		kompozanta		kompozinta		kompozonta
adverbial active participle		kompozante		kompozinte		kompozonte
nominal active participle	singular	kompozanto		kompozinto		kompozonto
	plural	kompozanti		kompozinti		kompozonti
adjective passive participle		kompozata		kompozita		kompozota
adverbial passive participle		kompozate		kompozite		kompozote
nominal passive participle	singular	kompozato		kompozito		kompozoto
	plural	kompozati		kompoziti		kompozoti

Derived terms

• deskompozar (“to decompose”)
• deskompozo (“decomposition”)
• kompozachar (“to scribble”)
• kompozajo (“ingredient, component, compound”)
• kompozero (“composer”)
• kompozeso (“composition, compound”)
• kompozisto (“composer”)
• kompozita (“composite, composed”)
• kompozito (“compound”)
• kompozo (“composition, composing”)
• kompozuro (“component, compound”)

 

See also

• kompostar