Ludian edit

Etymology edit

From Proto-Finnic *kuludak, from Proto-Finno-Ugric *kulɜ-. Cognates include Finnish kulua.

Verb edit

kuluda

  1. be worn

Veps edit

Etymology edit

From Proto-Finnic *kuuludak.

Verb edit

kuluda

  1. to be heard

Inflection edit

Inflection of kuluda (inflection type 1/ujuda)
1st infinitive kuluda
present indic. kulub
past indic. kului
present
indicative
past
indicative
imperative
1st singular kulun kuluin
2nd singular kulud kuluid kulu
3rd singular kulub kului kulugaha
1st plural kulum kuluim kulugam
2nd plural kulut kuluit kulugat
3rd plural kuludas
kuluba
kuluiba kulugaha
sing. conneg.1 kulu kulund kulu
plur. conneg. kulugoi kulunugoi kulugoi
present
conditional
past
conditional
potential
1st singular kuluižin kulunuižin kulunen
2nd singular kuluižid kulunuižid kuluned
3rd singular kuluiži kulunuiži kuluneb
1st plural kuluižim kulunuižim kulunem
2nd plural kuluižit kulunuižit kulunet
3rd plural kuluižiba kulunuižiba kuluneba
connegative kuluiži kulunuiži kulune
non-finite forms
1st infinitive kuluda
2nd infinitive 3rd infinitive
inessive kuludes inessive kulumas
instructive kuluden illative kulumaha
participles elative kulumaspäi
present active kului adessive kulumal
past active kulunu abessive kulumat
past passive kuludud
1 In imperative: used only in the second-person singular. The plural form is used with other persons.

References edit

  • Zajceva, N. G., Mullonen, M. I. (2007) “доноситься”, in Uz’ venä-vepsläine vajehnik / Novyj russko-vepsskij slovarʹ [New Russian–Veps Dictionary]‎[1], Petrozavodsk: Periodika