kwiknąć

Polish

Etymology

From kwikać +‎ -nąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkfik.nɔɲt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -iknɔɲt͡ɕ
• Syllabification: kwik‧nąć

Verb

kwiknąć pf (imperfective kwiczeć or kwikać)

1. (intransitive) to oink, to grunt

Conjugation

Conjugation of kwiknąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kwiknąć
future tense	1st	kwiknę			kwikniemy
	2nd	kwikniesz			kwikniecie
	3rd	kwiknie			kwikną
	impersonal	kwiknie się
past tense	1st	kwiknąłem, -(e)m kwiknął	kwiknęłam, -(e)m kwiknęła	kwiknęłom, -(e)m kwiknęło	kwiknęliśmy, -(e)śmy kwiknęli	kwiknęłyśmy, -(e)śmy kwiknęły
	2nd	kwiknąłeś, -(e)ś kwiknął	kwiknęłaś, -(e)ś kwiknęła	kwiknęłoś, -(e)ś kwiknęło	kwiknęliście, -(e)ście kwiknęli	kwiknęłyście, -(e)ście kwiknęły
	3rd	kwiknął	kwiknęła	kwiknęło	kwiknęli	kwiknęły
	impersonal	kwiknięto
conditional	1st	kwiknąłbym, bym kwiknął	kwiknęłabym, bym kwiknęła	kwiknęłobym, bym kwiknęło	kwiknęlibyśmy, byśmy kwiknęli	kwiknęłybyśmy, byśmy kwiknęły
	2nd	kwiknąłbyś, byś kwiknął	kwiknęłabyś, byś kwiknęła	kwiknęłobyś, byś kwiknęło	kwiknęlibyście, byście kwiknęli	kwiknęłybyście, byście kwiknęły
	3rd	kwiknąłby, by kwiknął	kwiknęłaby, by kwiknęła	kwiknęłoby, by kwiknęło	kwiknęliby, by kwiknęli	kwiknęłyby, by kwiknęły
	impersonal	kwiknięto by
imperative	1st	niech kwiknę			kwiknijmy
	2nd	kwiknij			kwiknijcie
	3rd	niech kwiknie			niech kwikną
anterior adverbial participle		kwiknąwszy
verbal noun		kwiknięcie

Further reading

• kwiknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kwiknąć in Polish dictionaries at PWN