Hungarian edit

Etymology edit

Borrowed from Latin Lacōnicus (Spartan), from Ancient Greek Λακωνικός (Lakōnikós, Laconian). Laconia was the region inhabited and ruled by the Spartans, who were known for their brevity in speech.[1] With -ikus ending.

Pronunciation edit

  • IPA(key): [ˈlɒkonikuʃ]
  • Hyphenation: la‧ko‧ni‧kus
  • Rhymes: -uʃ

Adjective edit

lakonikus (comparative lakonikusabb, superlative leglakonikusabb)

  1. laconic (using as few words as possible; pithy and concise)

Declension edit

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative lakonikus lakonikusak
accusative lakonikusat lakonikusakat
dative lakonikusnak lakonikusaknak
instrumental lakonikussal lakonikusakkal
causal-final lakonikusért lakonikusakért
translative lakonikussá lakonikusakká
terminative lakonikusig lakonikusakig
essive-formal lakonikusként lakonikusakként
essive-modal
inessive lakonikusban lakonikusakban
superessive lakonikuson lakonikusakon
adessive lakonikusnál lakonikusaknál
illative lakonikusba lakonikusakba
sublative lakonikusra lakonikusakra
allative lakonikushoz lakonikusakhoz
elative lakonikusból lakonikusakból
delative lakonikusról lakonikusakról
ablative lakonikustól lakonikusaktól
non-attributive
possessive - singular
lakonikusé lakonikusaké
non-attributive
possessive - plural
lakonikuséi lakonikusakéi

Synonyms edit

Antonyms edit

Derived terms edit

See also edit

References edit

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN