Ingrian edit

Etymology 1 edit

From lintu (bird) +‎ -in. Akin to Finnish lintunen.

Pronunciation edit

Noun edit

lintuin

  1. Diminutive of lintu; birdie
Declension edit
Declension of lintuin (type 1/kärpäin, no gradation)
singular plural
nominative lintuin lintuiset
genitive lintuisen lintuisiin
partitive lintuista, lintuist lintuisia
illative lintuisee lintuisii
inessive lintuisees lintuisiis
elative lintuisest lintuisist
allative lintuiselle lintuisille
adessive lintuiseel lintuisiil
ablative lintuiselt lintuisilt
translative lintuiseks lintuisiks
essive lintuisenna, lintuiseen lintuisinna, lintuisiin
exessive1) lintuisent lintuisint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

Etymology 2 edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation edit

Noun edit

lintuin

  1. genitive plural of lintu

References edit

  • V. I. Junus (1936) Iƶoran Keelen Grammatikka[1], Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 51
  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 267