lubić
See also: lubic
Old Polish edit
Etymology edit
Inherited from Proto-Slavic *ľubiti. First attested in the end of the 14th century.
Pronunciation edit
Verb edit
lubić impf
- to like, to enjoy
- 1882 [End of the 15th century], Emil Kałużniacki, editor, Kleinere altpolnische Texte aus Handschriften des XV. und des Anfangs des XVI. Jahrhunderts[2], page 288:
- Bog nye chcze szmyerczi grzesznego czlowyeka, ale wyaczey sprawyedlywego luby
- [Bog nie chce śmierci grzesznego człowieka, ale więcej sprawiedliwego lubi]
- (reflexive with się) to be liked
- 1901 [Middle of the 15th century], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 432:
- Bogv sye nye lyvby (non placet) dvsz potøpyenye
- [Bogu się nie lubi (non placet) dusz potępienie]
- (reflexive with się, impersonal) to be liked [+ w (locative) = subject]
- 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Latin-Polish-German Florian Psalter][3], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 146, 11:
- Ne w moczy kona bødze ymecz wolø any w sczaskach møsz[o]wych lvbycz se bødze gemv (beneplacitum erit ei)
- [Nie w mocy konia będzie imieć wolą ani w ściążkach męż(o)wych lubić sie będzie jemu (beneplacitum erit ei)]
- (reflexive with się) to be desirable or proper
- 1930 [Fifteenth century], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[4], 19, 8:
- Mam dwye dzewce..., a ticz wam wywodø, pozødaczyely, iako syø wam luby (abutimini eis, sicut vobis placuerit)
- [Mam dwie dziewce..., a tyć wam wywiodę, *pożądacieli, jako się wam lubi (abutimini eis, sicut vobis placuerit)]
- 1886, Emil Kałużniacki, editor, Die polnische Recension der Magdeburger Urtheile und die einschlägigen deutschen, lateinischen und czechischen Sammlungen, page 197:
- Gdyby gednemv vidano prawo, czo by [go] nye lubyl any go chcze myecz za prawo
- [Gdyby jednemu wydano prawo, co by nie lubił ani go chce mieć za prawo]
- 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Latin-Polish-German Florian Psalter][5], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 67, 17:
- Gora, w ieysze lubilo se iest bogu przebiwacz (beneplacitum est deo habitare)
- [Gora, w jejże lubiło sie jest Bogu przebywać (beneplacitum est deo habitare)]
Derived terms edit
adjectives
nouns
verbs
Related terms edit
adjectives
adverbs
nouns
verbs
Descendants edit
References edit
- Boryś, Wiesław (2005) “lubić”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
- Sławski, Franciszek (1958-1965) “lubić”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego
- Mańczak, Witold (2017) “lubić”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
- Bańkowski, Andrzej (2000) “lubić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “lubić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish lubić.
Pronunciation edit
- IPA(key): /ˈlu.bit͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ˈlu.bit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ubit͡ɕ
- Syllabification: lu‧bić
Verb edit
lubić impf
- (transitive) to like (to have positive emotions for; to prefer the company of)
- (transitive, auxiliary) to like (to get pleasure from) [+infinitive = to do what]
- Lubię grać w koszykówkę. ― I like playing basketball.
- (transitive, auxiliary) to like (to require for proper growth and development) [+infinitive = to do what]
- (intransitive) to like (to be prone to)
- (reflexive with się) to like oneself
- (reflexive with się) to like each other [+ z (instrumental)]
- (reflexive with się, colloquial) to like; to accept [+ z (instrumental) = what]
- Synonym: akceptować
- (reflexive with się, colloquial) to get along [+ z (instrumental)]
- (reflexive with się, Middle Polish) to please (to give pleasure)
- Synonym: podobać się
Conjugation edit
Derived terms edit
phrases
Trivia edit
According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), lubić is one of the most used words in Polish, appearing 5 times in scientific texts, 1 time in news, 1 time in essays, 52 times in fiction, and 79 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 138 times, making it the 433rd most common word in a corpus of 500,000 words.[1]
References edit
Further reading edit
- lubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- lubić in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “lubić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “lubić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- “LUBIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 13.12.2008
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “lubić”, in Słownik języka polskiego[6]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “lubić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[7]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “lubić”, in Słownik języka polskiego[8] (in Polish), volume 2, Warsaw, page 769
- lubić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego