macilentus
Latin
editEtymology
editFrom maciēs (“leanness; poverty”) + -ilentus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /ma.kiˈlen.tus/, [mäkɪˈɫ̪ɛn̪t̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ma.t͡ʃiˈlen.tus/, [mät͡ʃiˈlɛn̪t̪us]
Adjective
editmacilentus (feminine macilenta, neuter macilentum, comparative macilentior); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | macilentus | macilenta | macilentum | macilentī | macilentae | macilenta | |
Genitive | macilentī | macilentae | macilentī | macilentōrum | macilentārum | macilentōrum | |
Dative | macilentō | macilentō | macilentīs | ||||
Accusative | macilentum | macilentam | macilentum | macilentōs | macilentās | macilenta | |
Ablative | macilentō | macilentā | macilentō | macilentīs | |||
Vocative | macilente | macilenta | macilentum | macilentī | macilentae | macilenta |
References
edit- “macilentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- macilentus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- macilentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.