Latin edit

Adjective edit

magnissimus (feminine magnissima, neuter magnissimum); first/second declension

  1. (informal) superlative degree of magnus

Usage notes edit

The expected and usual superlative of magnus is maximus, but this alternative was used by the Latin grammarian Virgilius Maro.

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative magnissimus magnissima magnissimum magnissimī magnissimae magnissima
Genitive magnissimī magnissimae magnissimī magnissimōrum magnissimārum magnissimōrum
Dative magnissimō magnissimō magnissimīs
Accusative magnissimum magnissimam magnissimum magnissimōs magnissimās magnissima
Ablative magnissimō magnissimā magnissimō magnissimīs
Vocative magnissime magnissima magnissimum magnissimī magnissimae magnissima

References edit

  • magnissimus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • H. A. Strong (1918), "Notes on the Vocabulary of the Grammarian, Virgilius Maro", The Modern Language Review, 13 (1) : 96-98.