mandibulum
Latin edit
Etymology edit
From mandō (“to chew, masticate”) + -bulum (instrument noun suffix).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /manˈdi.bu.lum/, [män̪ˈd̪ɪbʊɫ̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /manˈdi.bu.lum/, [män̪ˈd̪iːbulum]
Noun edit
mandibulum n (genitive mandibulī); second declension
Inflection edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mandibulum | mandibula |
Genitive | mandibulī | mandibulōrum |
Dative | mandibulō | mandibulīs |
Accusative | mandibulum | mandibula |
Ablative | mandibulō | mandibulīs |
Vocative | mandibulum | mandibula |