manigfealdian
Old English edit
Alternative forms edit
Etymology edit
maniġfeald + -ian
Pronunciation edit
Verb edit
maniġfealdian
Conjugation edit
Conjugation of maniġfealdian (weak class 2)
infinitive | maniġfealdian | maniġfealdienne |
---|---|---|
indicative mood | present tense | past tense |
first person singular | maniġfealdiġe | maniġfealdode |
second person singular | maniġfealdast | maniġfealdodest |
third person singular | maniġfealdaþ | maniġfealdode |
plural | maniġfealdiaþ | maniġfealdodon |
subjunctive | present tense | past tense |
singular | maniġfealdiġe | maniġfealdode |
plural | maniġfealdiġen | maniġfealdoden |
imperative | ||
singular | maniġfealda | |
plural | maniġfealdiaþ | |
participle | present | past |
maniġfealdiende | (ġe)maniġfealdod |
References edit
- Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) “ge-manigfildan”, in An Anglo-Saxon Dictionary[1], 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.