mansuetud
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin mānsuētūdō, from mansuētus, perfect passive participle of mansuēscō (“to tame”), from manus (“hand”) + suēscō (“become accustomed”).
Noun edit
mansuetud f (plural mansuetuds)
Related terms edit
Further reading edit
- “mansuetud” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “mansuetud”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “mansuetud” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “mansuetud” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Spanish edit
Etymology edit
Borrowed from Latin mānsuētūdō. Doublet of mansedumbre.
Noun edit
mansuetud f (plural mansuetudes)
- (obsolete) Alternative form of mansedumbre
Further reading edit
- “mansuetud”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014