mechanicus
Latin edit
Etymology edit
From Ancient Greek μηχανικός (mēkhanikós).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /meːˈkʰa.ni.kus/, [meːˈkʰänɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /meˈka.ni.kus/, [meˈkäːnikus]
Noun edit
mēchanicus m (genitive mēchanicī); second declension
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mēchanicus | mēchanicī |
Genitive | mēchanicī | mēchanicōrum |
Dative | mēchanicō | mēchanicīs |
Accusative | mēchanicum | mēchanicōs |
Ablative | mēchanicō | mēchanicīs |
Vocative | mēchanice | mēchanicī |
Adjective edit
mēchanicus (feminine mēchanica, neuter mēchanicum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mēchanicus | mēchanica | mēchanicum | mēchanicī | mēchanicae | mēchanica | |
Genitive | mēchanicī | mēchanicae | mēchanicī | mēchanicōrum | mēchanicārum | mēchanicōrum | |
Dative | mēchanicō | mēchanicō | mēchanicīs | ||||
Accusative | mēchanicum | mēchanicam | mēchanicum | mēchanicōs | mēchanicās | mēchanica | |
Ablative | mēchanicō | mēchanicā | mēchanicō | mēchanicīs | |||
Vocative | mēchanice | mēchanica | mēchanicum | mēchanicī | mēchanicae | mēchanica |
References edit
- “mechanicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mechanicus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- mechanicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.