medicamentarius
Latin edit
Etymology edit
From medicāmentum (“drug, remedy, medicine”) + -ārius.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /me.di.kaː.menˈtaː.ri.us/, [mɛd̪ɪkäːmɛn̪ˈt̪äːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /me.di.ka.menˈta.ri.us/, [med̪ikämen̪ˈt̪äːrius]
Adjective edit
medicāmentārius (feminine medicāmentāria, neuter medicāmentārium); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | medicāmentārius | medicāmentāria | medicāmentārium | medicāmentāriī | medicāmentāriae | medicāmentāria | |
Genitive | medicāmentāriī | medicāmentāriae | medicāmentāriī | medicāmentāriōrum | medicāmentāriārum | medicāmentāriōrum | |
Dative | medicāmentāriō | medicāmentāriō | medicāmentāriīs | ||||
Accusative | medicāmentārium | medicāmentāriam | medicāmentārium | medicāmentāriōs | medicāmentāriās | medicāmentāria | |
Ablative | medicāmentāriō | medicāmentāriā | medicāmentāriō | medicāmentāriīs | |||
Vocative | medicāmentārie | medicāmentāria | medicāmentārium | medicāmentāriī | medicāmentāriae | medicāmentāria |
Noun edit
medicāmentārius m (genitive medicāmentāriī or medicāmentārī, feminine medicamentāria); second declension
Declension edit
Second-declension noun.
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References edit
- “medicamentarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- medicamentarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- medicamentarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.