meninga
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From Ancient Greek μῆνῐγξ (mêninx, “membrane of the eye; membrane enclosing the brain; eardrum”) + -a (nominal suffix).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /meːˈnin.ɡa/, [meːˈnɪŋɡä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /meˈnin.ɡa/, [meˈniŋɡä]
Noun edit
mēninga f (genitive mēningae); first declension
Inflection edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mēninga | mēningae |
Genitive | mēningae | mēningārum |
Dative | mēningae | mēningīs |
Accusative | mēningam | mēningās |
Ablative | mēningā | mēningīs |
Vocative | mēninga | mēningae |
Derived terms edit
- mēningeus (adjective)
Norwegian Bokmål edit
Alternative forms edit
Noun edit
meninga m or f