See also: menstruó, menstrúo, and menstruò

Catalan edit

Verb edit

menstruo

  1. first-person singular present indicative of menstruar

Esperanto edit

 
Esperanto Wikipedia has an article on:
Wikipedia eo

Noun edit

menstruo (accusative singular menstruon, plural menstruoj, accusative plural menstruojn)

  1. menstruation

Further reading edit

Italian edit

Verb edit

menstruo

  1. first-person singular present indicative of menstruare

Latin edit

Pronunciation edit

Verb edit

mēnstruō (present infinitive mēnstruāre, perfect active mēnstruāvī, supine mēnstruātum); first conjugation

  1. to menstruate; have a monthly period

Conjugation edit

   Conjugation of mēnstruō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present mēnstruō mēnstruās mēnstruat mēnstruāmus mēnstruātis mēnstruant
imperfect mēnstruābam mēnstruābās mēnstruābat mēnstruābāmus mēnstruābātis mēnstruābant
future mēnstruābō mēnstruābis mēnstruābit mēnstruābimus mēnstruābitis mēnstruābunt
perfect mēnstruāvī mēnstruāvistī mēnstruāvit mēnstruāvimus mēnstruāvistis mēnstruāvērunt,
mēnstruāvēre
pluperfect mēnstruāveram mēnstruāverās mēnstruāverat mēnstruāverāmus mēnstruāverātis mēnstruāverant
future perfect mēnstruāverō mēnstruāveris mēnstruāverit mēnstruāverimus mēnstruāveritis mēnstruāverint
passive present mēnstruor mēnstruāris,
mēnstruāre
mēnstruātur mēnstruāmur mēnstruāminī mēnstruantur
imperfect mēnstruābar mēnstruābāris,
mēnstruābāre
mēnstruābātur mēnstruābāmur mēnstruābāminī mēnstruābantur
future mēnstruābor mēnstruāberis,
mēnstruābere
mēnstruābitur mēnstruābimur mēnstruābiminī mēnstruābuntur
perfect mēnstruātus + present active indicative of sum
pluperfect mēnstruātus + imperfect active indicative of sum
future perfect mēnstruātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present mēnstruem mēnstruēs mēnstruet mēnstruēmus mēnstruētis mēnstruent
imperfect mēnstruārem mēnstruārēs mēnstruāret mēnstruārēmus mēnstruārētis mēnstruārent
perfect mēnstruāverim mēnstruāverīs mēnstruāverit mēnstruāverīmus mēnstruāverītis mēnstruāverint
pluperfect mēnstruāvissem mēnstruāvissēs mēnstruāvisset mēnstruāvissēmus mēnstruāvissētis mēnstruāvissent
passive present mēnstruer mēnstruēris,
mēnstruēre
mēnstruētur mēnstruēmur mēnstruēminī mēnstruentur
imperfect mēnstruārer mēnstruārēris,
mēnstruārēre
mēnstruārētur mēnstruārēmur mēnstruārēminī mēnstruārentur
perfect mēnstruātus + present active subjunctive of sum
pluperfect mēnstruātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present mēnstruā mēnstruāte
future mēnstruātō mēnstruātō mēnstruātōte mēnstruantō
passive present mēnstruāre mēnstruāminī
future mēnstruātor mēnstruātor mēnstruantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mēnstruāre mēnstruāvisse mēnstruātūrum esse mēnstruārī mēnstruātum esse mēnstruātum īrī
participles mēnstruāns mēnstruātūrus mēnstruātus mēnstruandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
mēnstruandī mēnstruandō mēnstruandum mēnstruandō mēnstruātum mēnstruātū

Noun edit

mēnstruō

  1. dative/ablative singular of mēnstruum

References edit

  • menstruo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • menstruo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese edit

Verb edit

menstruo

  1. first-person singular present indicative of menstruar

Spanish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈmenstɾwo/ [ˈmẽns.t̪ɾwo]
  • Rhymes: -enstɾwo
  • Syllabification: mens‧truo

Adjective edit

menstruo (feminine menstrua, masculine plural menstruos, feminine plural menstruas)

  1. menstrual

Noun edit

menstruo m (plural menstruos)

  1. menstruation

Further reading edit