menut
Catalan edit
Etymology edit
Inherited from Old Catalan menut, from Latin minūtus. Doublet of minut.
Pronunciation edit
Adjective edit
menut (feminine menuda, masculine plural menuts, feminine plural menudes)
Noun edit
menut m (plural menuts)
- (in the plural) small change
- (in the plural) offal
Noun edit
menut m (plural menuts, feminine menuda)
Derived terms edit
References edit
- “menut” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “menut”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “menut” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “menut” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Old Occitan edit
Etymology edit
From Latin minūtus. Gallo-Romance cognate with Old French menu.
Adjective edit
menut
Descendants edit
- Occitan: menut
References edit
- Walther von Wartburg (1928–2002) “minūtus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volumes 6/2: Mercatio–Mneme, page 134