meritare
See also: meritaré
Italian edit
Etymology edit
From Latin meritāre, from meritus.
Pronunciation edit
Verb edit
meritàre (first-person singular present mèrito, first-person singular past historic meritài, past participle meritàto, auxiliary avére)
- (transitive) to deserve, merit
- (transitive, followed by di and passive) to be worth, to be worthing
- Synonym: valere la pena
- Il film merita di essere visto. ― The film is worth seeing.
- (transitive) to earn
- Synonym: far guadagnare
Conjugation edit
Conjugation of meritàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | meritàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | meritàndo | |||
present participle | meritànte | past participle | meritàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | mèrito | mèriti | mèrita | meritiàmo | meritàte | mèritano |
imperfect | meritàvo | meritàvi | meritàva | meritavàmo | meritavàte | meritàvano |
past historic | meritài | meritàsti | meritò | meritàmmo | meritàste | meritàrono |
future | meriterò | meriterài | meriterà | meriterémo | meriteréte | meriterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | meriterèi | meriterésti | meriterèbbe, meriterébbe | meriterémmo | meriteréste | meriterèbbero, meriterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | mèriti | mèriti | mèriti | meritiàmo | meritiàte | mèritino |
imperfect | meritàssi | meritàssi | meritàsse | meritàssimo | meritàste | meritàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
mèrita | mèriti | meritiàmo | meritàte | mèritino | ||
negative imperative | non meritàre | non mèriti | non meritiàmo | non meritàte | non mèritino |
Derived terms edit
Derived terms
Anagrams edit
Latin edit
Verb edit
meritāre
- inflection of meritō:
Spanish edit
Verb edit
meritare