Finnish edit

Etymology edit

See minä.

Pronunciation edit

Pronoun edit

miä

  1. (personal, dialectal) I (1st person singular personal pronoun).

Synonyms edit

Ingrian edit

Etymology edit

From Proto-Finnic *minä, from Proto-Uralic *minä. Cognates include Finnish minä and Estonian mina.

Pronunciation edit

Pronoun edit

miä

  1. I

Declension edit

Declension of miä
singular plural
nominative miä möö
genitive miun meijen
accusative miun meijet
partitive minnua meitä
illative miuhu meihe
inessive mius meis
elative miust meist
allative miulle meille
adessive miul meil
ablative miult meilt
translative miuks meiks
essive miunna meinnä

See also edit

Ingrian personal pronouns
first second third
singular miä siä hää
plural möö töö höö

References edit

  • V. I. Junus (1936) Iƶoran Keelen Grammatikka[1], Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 98
  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 312
  • Olga I. Konkova, Nikita A. Dyachkov (2014) Inkeroin Keel: Пособие по Ижорскому Языку[2], →ISBN, pages 12-13

Votic edit

Etymology edit

From Proto-Finnic *minä.

Pronunciation edit

  • (Luutsa, Liivtšülä) IPA(key): /ˈmiæ̯/, [ˈmʲiæ̯]
  • Rhymes: -iæ̯
  • Hyphenation: miä
    • (rapid speech) IPA(key): [ˈmʲæ̯]

Pronoun edit

miä

  1. I

Inflection edit

Inflection of miä
singular plural
nominative miä müü
möö
genitive minu meije
medʹdʹe
accusative minu meijed
medʹdʹed
partitive minnua meite
illative minusǒ meise
meijese
inessive minuz meiz
elative minussõ meisse
allative milõ
millõ
meile
meille
adessive millõ meille
ablative miltõ meilte
translative minussi meissi
**) the terminative is formed by adding the suffix -ssaa to the short illative (sg) or the genitive.
***) the comitative is formed by adding the suffix -ka to the genitive.