mimicus
Latin edit
Etymology edit
From Ancient Greek μῑμικός (mīmikós).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈmiː.mi.kus/, [ˈmiːmɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈmi.mi.kus/, [ˈmiːmikus]
Adjective edit
mīmicus (feminine mīmica, neuter mīmicum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mīmicus | mīmica | mīmicum | mīmicī | mīmicae | mīmica | |
Genitive | mīmicī | mīmicae | mīmicī | mīmicōrum | mīmicārum | mīmicōrum | |
Dative | mīmicō | mīmicō | mīmicīs | ||||
Accusative | mīmicum | mīmicam | mīmicum | mīmicōs | mīmicās | mīmica | |
Ablative | mīmicō | mīmicā | mīmicō | mīmicīs | |||
Vocative | mīmice | mīmica | mīmicum | mīmicī | mīmicae | mīmica |
Descendants edit
References edit
- “mimicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mimicus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mimicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.