mindir
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from Ottoman Turkish مندر (minder).
Noun edit
mindir n (plural mindire)
Declension edit
Declension of mindir
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) mindir | mindirul | (niște) mindire | mindirele |
genitive/dative | (unui) mindir | mindirului | (unor) mindire | mindirelor |
vocative | mindirule | mindirelor |