Norwegian Nynorsk
edit
Portuguese
edit
Etymology
edit
From Latin ministrāre.
Pronunciation
edit
- IPA(key): /minisˈtɾaɾ/ [mi.nisˈt̪ɾaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: mi‧nis‧trar
ministrar (first-person singular present ministro, first-person singular preterite ministré, past participle ministrado)
- to minister
- to provide
Conjugation
edit
1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
Selected combined forms of ministrar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
|
singular
|
plural
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
with infinitive ministrar
|
dative
|
ministrarme
|
ministrarte
|
ministrarle, ministrarse
|
ministrarnos
|
ministraros
|
ministrarles, ministrarse
|
accusative
|
ministrarme
|
ministrarte
|
ministrarlo, ministrarla, ministrarse
|
ministrarnos
|
ministraros
|
ministrarlos, ministrarlas, ministrarse
|
|
with gerund ministrando
|
dative
|
ministrándome
|
ministrándote
|
ministrándole, ministrándose
|
ministrándonos
|
ministrándoos
|
ministrándoles, ministrándose
|
accusative
|
ministrándome
|
ministrándote
|
ministrándolo, ministrándola, ministrándose
|
ministrándonos
|
ministrándoos
|
ministrándolos, ministrándolas, ministrándose
|
|
with informal second-person singular tú imperative ministra
|
dative
|
minístrame
|
minístrate
|
minístrale
|
minístranos
|
not used
|
minístrales
|
accusative
|
minístrame
|
minístrate
|
minístralo, minístrala
|
minístranos
|
not used
|
minístralos, minístralas
|
|
with informal second-person singular vos imperative ministrá
|
dative
|
ministrame
|
ministrate
|
ministrale
|
ministranos
|
not used
|
ministrales
|
accusative
|
ministrame
|
ministrate
|
ministralo, ministrala
|
ministranos
|
not used
|
ministralos, ministralas
|
|
with formal second-person singular imperative ministre
|
dative
|
minístreme
|
not used
|
minístrele, minístrese
|
minístrenos
|
not used
|
minístreles
|
accusative
|
minístreme
|
not used
|
minístrelo, minístrela, minístrese
|
minístrenos
|
not used
|
minístrelos, minístrelas
|
|
with first-person plural imperative ministremos
|
dative
|
not used
|
ministrémoste
|
ministrémosle
|
ministrémonos
|
ministrémoos
|
ministrémosles
|
accusative
|
not used
|
ministrémoste
|
ministrémoslo, ministrémosla
|
ministrémonos
|
ministrémoos
|
ministrémoslos, ministrémoslas
|
|
with informal second-person plural imperative ministrad
|
dative
|
ministradme
|
not used
|
ministradle
|
ministradnos
|
ministraos
|
ministradles
|
accusative
|
ministradme
|
not used
|
ministradlo, ministradla
|
ministradnos
|
ministraos
|
ministradlos, ministradlas
|
|
with formal second-person plural imperative ministren
|
dative
|
minístrenme
|
not used
|
minístrenle
|
minístrennos
|
not used
|
minístrenles, minístrense
|
accusative
|
minístrenme
|
not used
|
minístrenlo, minístrenla
|
minístrennos
|
not used
|
minístrenlos, minístrenlas, minístrense
|
Further reading
edit