Home
Random
Log in
Settings
Donations
About Wiktionary
Disclaimers
Search
miracolate
Language
Watch
Edit
Contents
1
Italian
1.1
Etymology 1
1.1.1
Verb
1.2
Etymology 2
1.2.1
Participle
1.3
Anagrams
Italian
edit
Etymology 1
edit
Verb
edit
miracolate
inflection of
miracolare
:
second-person
plural
present
indicative
second-person
plural
imperative
Etymology 2
edit
Participle
edit
miracolate
f
pl
feminine
plural
of
miracolato
Anagrams
edit
calamiterò
,
calmierato
,
racimolate
Categories
:
Italian non-lemma forms
Italian verb forms
Italian past participle forms