mirhami
Finnish edit
Etymology edit
From Late Old Swedish mirram, ultimately from Latin myrrham.
Pronunciation edit
Noun edit
mirhami
Declension edit
Inflection of mirhami (Kotus type 6/paperi, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | mirhami | mirhamit | ||
genitive | mirhamin | mirhamien mirhameiden mirhameitten | ||
partitive | mirhamia | mirhameita mirhameja | ||
illative | mirhamiin | mirhameihin | ||
singular | plural | |||
nominative | mirhami | mirhamit | ||
accusative | nom. | mirhami | mirhamit | |
gen. | mirhamin | |||
genitive | mirhamin | mirhamien mirhameiden mirhameitten | ||
partitive | mirhamia | mirhameita mirhameja | ||
inessive | mirhamissa | mirhameissa | ||
elative | mirhamista | mirhameista | ||
illative | mirhamiin | mirhameihin | ||
adessive | mirhamilla | mirhameilla | ||
ablative | mirhamilta | mirhameilta | ||
allative | mirhamille | mirhameille | ||
essive | mirhamina | mirhameina | ||
translative | mirhamiksi | mirhameiksi | ||
abessive | mirhamitta | mirhameitta | ||
instructive | — | mirhamein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Synonyms edit
Further reading edit
- “mirhami”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-03