mnout
Czech edit
Etymology edit
Inherited from Old Czech mieti, from Proto-Slavic *męti, from Proto-Balto-Slavic *mínˀtei. Compare Russian мять (mjatʹ).
Pronunciation edit
Verb edit
mnout impf (perfective rozemnout)
Conjugation edit
Conjugation
Infinitive | mnout, mnouti | Active adjective | mnoucí |
---|---|---|---|
Verbal noun | — | Passive adjective | — |
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | mnu | mneme | — | mněme |
2nd person | mneš | mnete | mni | mněte |
3rd person | mne | mnou | — | — |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | mnul | mnuli | mnut | mnuti |
masculine inanimate | mnuly | mnuty | ||
feminine | mnula | mnuta | ||
neuter | mnulo | mnula | mnuto | mnuta |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | mna | — |
feminine + neuter singular | mnouc | — |
plural | mnouce | — |