Finnish edit

Etymology edit

From Proto-Finnic *moittidak. Cognates include Ingrian moittia, Karelian moittie and Ludian moittida.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈmoi̯tːiɑˣ/, [ˈmo̞i̯t̪ːiɑ̝(ʔ)]
  • Rhymes: -oitːiɑ
  • Syllabification(key): moit‧ti‧a

Verb edit

moittia (transitive, usually atelic) (for/about = elative (of the verbal noun))

  1. to criticize, to rebuke, to reproach
  2. to scold, to lash (criticize angrily or abusively)
  3. to reprove (to convey one’s disapproval, especially in a gentle, sweet, kind tone)
  4. (law) to dispute
    moittia testamenttiato dispute a will

Conjugation edit

Inflection of moittia (Kotus type 61*C/sallia, tt-t gradation)
indicative mood
present tense perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. moitin en moiti 1st sing. olen moittinut en ole moittinut
2nd sing. moitit et moiti 2nd sing. olet moittinut et ole moittinut
3rd sing. moittii ei moiti 3rd sing. on moittinut ei ole moittinut
1st plur. moitimme emme moiti 1st plur. olemme moittineet emme ole moittineet
2nd plur. moititte ette moiti 2nd plur. olette moittineet ette ole moittineet
3rd plur. moittivat eivät moiti 3rd plur. ovat moittineet eivät ole moittineet
passive moititaan ei moitita passive on moitittu ei ole moitittu
past tense pluperfect
person positive negative person positive negative
1st sing. moitin en moittinut 1st sing. olin moittinut en ollut moittinut
2nd sing. moitit et moittinut 2nd sing. olit moittinut et ollut moittinut
3rd sing. moitti ei moittinut 3rd sing. oli moittinut ei ollut moittinut
1st plur. moitimme emme moittineet 1st plur. olimme moittineet emme olleet moittineet
2nd plur. moititte ette moittineet 2nd plur. olitte moittineet ette olleet moittineet
3rd plur. moittivat eivät moittineet 3rd plur. olivat moittineet eivät olleet moittineet
passive moitittiin ei moitittu passive oli moitittu ei ollut moitittu
conditional mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. moittisin en moittisi 1st sing. olisin moittinut en olisi moittinut
2nd sing. moittisit et moittisi 2nd sing. olisit moittinut et olisi moittinut
3rd sing. moittisi ei moittisi 3rd sing. olisi moittinut ei olisi moittinut
1st plur. moittisimme emme moittisi 1st plur. olisimme moittineet emme olisi moittineet
2nd plur. moittisitte ette moittisi 2nd plur. olisitte moittineet ette olisi moittineet
3rd plur. moittisivat eivät moittisi 3rd plur. olisivat moittineet eivät olisi moittineet
passive moitittaisiin ei moitittaisi passive olisi moitittu ei olisi moitittu
imperative mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. 1st sing.
2nd sing. moiti älä moiti 2nd sing.
3rd sing. moittikoon älköön moittiko 3rd sing. olkoon moittinut älköön olko moittinut
1st plur. moittikaamme älkäämme moittiko 1st plur.
2nd plur. moittikaa älkää moittiko 2nd plur.
3rd plur. moittikoot älkööt moittiko 3rd plur. olkoot moittineet älkööt olko moittineet
passive moitittakoon älköön moitittako passive olkoon moitittu älköön olko moitittu
potential mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. moittinen en moittine 1st sing. lienen moittinut en liene moittinut
2nd sing. moittinet et moittine 2nd sing. lienet moittinut et liene moittinut
3rd sing. moittinee ei moittine 3rd sing. lienee moittinut ei liene moittinut
1st plur. moittinemme emme moittine 1st plur. lienemme moittineet emme liene moittineet
2nd plur. moittinette ette moittine 2nd plur. lienette moittineet ette liene moittineet
3rd plur. moittinevat eivät moittine 3rd plur. lienevät moittineet eivät liene moittineet
passive moitittaneen ei moitittane passive lienee moitittu ei liene moitittu
Nominal forms
infinitives participles
active passive active passive
1st moittia present moittiva moitittava
long 1st1
Possessive forms
Person sing. plur.
1st moittiakseni moittiaksemme
2nd moittiaksesi moittiaksenne
3rd moittiakseen
moittiaksensa
past moittinut moitittu
2nd inessive2 moittiessa moitittaessa agent3 moittima
Possessive forms
Person sing. plur.
1st moittiessani moittiessamme
2nd moittiessasi moittiessanne
3rd moittiessaan
moittiessansa
negative moittimaton
instructive moittien 1) Used only with a possessive suffix.

2) Usually with a possessive suffix (active only).
3) Usually with a possessive suffix. Not used with intransitive verbs. Distinct from nouns with the -ma suffix and third infinitive forms.
4) Some uses of the verbal noun are called the 'fourth infinitive' by certain sources (more details).

3rd inessive moittimassa
elative moittimasta
illative moittimaan
adessive moittimalla
abessive moittimatta
instructive moittiman moitittaman
4th4 verbal noun moittiminen
5th1
Possessive forms
Person sing. plur.
1st moittimaisillani moittimaisillamme
2nd moittimaisillasi moittimaisillanne
3rd moittimaisillaan
moittimaisillansa

Synonyms edit

Related terms edit

Further reading edit

Anagrams edit

Ingrian edit

Etymology edit

From Proto-Finnic *moittidak. Cognates include Finnish moittia and Ludian moittida.

Pronunciation edit

Verb edit

moittia

  1. (transitive) to scold; criticise

Conjugation edit

Conjugation of moittia (type 7/oppia, tt-t gradation)
Indikativa
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular moitin en moiti 1st singular oon moittint, oon moittinut en oo moittint, en oo moittinut
2nd singular moitit et moiti 2nd singular oot moittint, oot moittinut et oo moittint, et oo moittinut
3rd singular moittii ei moiti 3rd singular ono moittint, ono moittinut ei oo moittint, ei oo moittinut
1st plural moitimma emmä moiti 1st plural oomma moittineet emmä oo moittineet
2nd plural moititta että moiti 2nd plural ootta moittineet että oo moittineet
3rd plural moittiit1), moittivat2), moititaa evät moiti, ei moitita 3rd plural ovat moittineet evät oo moittineet, ei oo moitittu
impersonal moititaa ei moitita impersonal ono moitittu ei oo moitittu
Imperfekta Pluskvamperfekta
positive negative positive negative
1st singular moitin en moittint, en moittinut 1st singular olin moittint, olin moittinut en olt moittint, en olt moittinut
2nd singular moitit et moittint, et moittinut 2nd singular olit moittint, olit moittinut et olt moittint, et olt moittinut
3rd singular moitti ei moittint, ei moittinut 3rd singular oli moittint, oli moittinut ei olt moittint, ei olt moittinut
1st plural moitimma emmä moittineet 1st plural olimma moittineet emmä olleet moittineet
2nd plural moititta että moittineet 2nd plural olitta moittineet että olleet moittineet
3rd plural moittiit1), moittivat2), moitittii evät moittineet, ei moitittu 3rd plural olivat moittineet evät olleet moittineet, ei olt moitittu
impersonal moitittii ei moitittu impersonal oli moitittu ei olt moitittu
Konditsionala
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular moittisin en moittis 1st singular olisin moittint, olisin moittinut en olis moittint, en olis moittinut
2nd singular moittisit, moittiist1) et moittis 2nd singular olisit moittint, olisit moittinut et olis moittint, et olis moittinut
3rd singular moittis ei moittis 3rd singular olis moittint, olis moittinut ei olis moittint, ei olis moittinut
1st plural moittisimma emmä moittis 1st plural olisimma moittineet emmä olis moittineet
2nd plural moittisitta että moittis 2nd plural olisitta moittineet että olis moittineet
3rd plural moittisiit1), moittisivat2), moitittais evät moittis, ei moitittais 3rd plural olisivat moittineet evät olis moittineet, ei olis moitittu
impersonal moitittais ei moitittais impersonal olis moitittu ei olis moitittu
Imperativa
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular 1st singular
2nd singular moiti elä moiti 2nd singular oo moittint, oo moittinut elä oo moittint, elä oo moittinut
3rd singular moittikoo elköö moittiko 3rd singular olkoo moittint, olkoo moittinut elköö olko moittint, elköö olko moittinut
1st plural 1st plural
2nd plural moittikaa elkää moittiko 2nd plural olkaa moittineet elkää olko moittineet
3rd plural moittikoot elkööt moittiko, elköö moitittako 3rd plural olkoot moittineet elkööt olko moittineet, elköö olko moitittu
impersonal moitittakkoo elköö moitittako impersonal olkoo moitittu elköö olko moitittu
Potentsiala
Preesens
positive negative
1st singular moittinen en moittine
2nd singular moittinet et moittine
3rd singular moittinoo ei moittine
1st plural moittinemma emmä moittine
2nd plural moittinetta että moittine
3rd plural moittinoot evät moittine, ei moitittane
impersonal moitittannoo ei moitittane
Nominal forms
Infinitivat Partisipat
active passive
1st moittia present moittiva moitittava
2nd inessive moittijees past moittint, moittinut moitittu
instructive moittien 1) Chiefly in the Soikkola dialect.
2) Chiefly in the Ala-Laukaa dialect.
*) For the imperative, the 2nd plural (moittikaa) may be used for the 3rd person as well.
**) The interrogative is formed by adding the suffix -k (-ka?/-kä?) to the indicative, or -kse to the potential.
***) In folk poetry, a long first infinitive can be formed by adding the suffix -kse, followed by possessive suffixes, to the first infinitive. Note that sometimes gemination may be undone by this addition.
3rd illative moittimaa
inessive moittimaas
elative moittimast
abessive moittimata
4th nominative moittimiin
partitive moittimista, moittimist

Synonyms edit

References edit

  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 313