monialis
Latin edit
Etymology edit
From Ancient Greek μόνος (mónos, “alone”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /mo.niˈaː.lis/, [mɔniˈäːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /mo.niˈa.lis/, [moniˈäːlis]
Adjective edit
moniālis (genitive moniālis); third-declension one-termination adjective (Medieval Latin)
Declension edit
Third-declension one-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | moniālis | moniālēs | moniālia | ||
Genitive | moniālium | ||||
Dative | moniālī | moniālibus | |||
Accusative | moniālem | moniālis | moniālēs | moniālia | |
Ablative | moniālī | moniālibus | |||
Vocative | moniālis | moniālēs | moniālia |
Noun edit
moniālis f (genitive moniālis); third declension (Medieval Latin)
Declension edit
Third-declension noun (i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | moniālis | moniālēs |
Genitive | moniālis | moniālium |
Dative | moniālī | moniālibus |
Accusative | moniālem | moniālēs moniālīs |
Ablative | moniāle | moniālibus |
Vocative | moniālis | moniālēs |
Related terms edit
Further reading edit
- monialis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)