munda
Chichewa edit
Pronunciation edit
Noun edit
mundá class 3 (plural mindá class 4)
Faroese edit
Etymology edit
From Old Norse munda, from Proto-Germanic *mundōną, from Proto-Indo-European *men(s)dʰh₁- (“to pay attention to, wisdom”).
Verb edit
munda (third person singular past indicative mundaði, third person plural past indicative mundað, supine mundað)
- to aim
Conjugation edit
Conjugation of munda (group v-30) | ||
---|---|---|
infinitive | munda | |
supine | mundað | |
participle (a6)1 | mundandi | mundaður |
present | past | |
first singular | mundi | mundaði |
second singular | mundar | mundaði |
third singular | mundar | mundaði |
plural | munda | mundaðu |
imperative | ||
singular | munda! | |
plural | mundið! | |
1Only the past participle being declined. |
Gothic edit
Romanization edit
munda
- Romanization of 𐌼𐌿𐌽𐌳𐌰
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse, compare with Faroese munda, Norwegian Bokmål munda (“to keep time”), Gothic mundon (“to draw attention”). Related to Ancient Greek μᾰνθᾰ́νω (manthánō, “to learn”), Sanskrit मन्धातर् (mandhātar, “pious, wise, person”), Proto-Slavic *mǫ́drъ (“wise”), Lithuanian mandrùs (“cheerful”).[1]
Pronunciation edit
Verb edit
munda (weak verb, third-person singular past indicative mundaði, supine mundað)
- (transitive, with dative) to aim at
- Synonym: miða á
Conjugation edit
infinitive (nafnháttur) |
að munda | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
mundað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
mundandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég munda | við mundum | present (nútíð) |
ég mundi | við mundum |
þú mundar | þið mundið | þú mundir | þið mundið | ||
hann, hún, það mundar | þeir, þær, þau munda | hann, hún, það mundi | þeir, þær, þau mundi | ||
past (þátíð) |
ég mundaði | við munduðum | past (þátíð) |
ég mundaði | við munduðum |
þú mundaðir | þið munduðuð | þú mundaðir | þið munduðuð | ||
hann, hún, það mundaði | þeir, þær, þau munduðu | hann, hún, það mundaði | þeir, þær, þau munduðu | ||
imperative (boðháttur) |
munda (þú) | mundið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
mundaðu | mundiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að mundast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
mundast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
mundandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég mundast | við mundumst | present (nútíð) |
ég mundist | við mundumst |
þú mundast | þið mundist | þú mundist | þið mundist | ||
hann, hún, það mundast | þeir, þær, þau mundast | hann, hún, það mundist | þeir, þær, þau mundist | ||
past (þátíð) |
ég mundaðist | við munduðumst | past (þátíð) |
ég mundaðist | við munduðumst |
þú mundaðist | þið munduðust | þú mundaðist | þið munduðust | ||
hann, hún, það mundaðist | þeir, þær, þau munduðust | hann, hún, það mundaðist | þeir, þær, þau munduðust | ||
imperative (boðháttur) |
mundast (þú) | mundist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
mundastu | mundisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
mundaður | munduð | mundað | mundaðir | mundaðar | munduð | |
accusative (þolfall) |
mundaðan | mundaða | mundað | mundaða | mundaðar | munduð | |
dative (þágufall) |
munduðum | mundaðri | munduðu | munduðum | munduðum | munduðum | |
genitive (eignarfall) |
mundaðs | mundaðrar | mundaðs | mundaðra | mundaðra | mundaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
mundaði | mundaða | mundaða | munduðu | munduðu | munduðu | |
accusative (þolfall) |
mundaða | munduðu | mundaða | munduðu | munduðu | munduðu | |
dative (þágufall) |
mundaða | munduðu | mundaða | munduðu | munduðu | munduðu | |
genitive (eignarfall) |
mundaða | munduðu | mundaða | munduðu | munduðu | munduðu |
References edit
- ^ Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans, page 640. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)
Latin edit
Verb edit
mundā
Adjective edit
munda
- inflection of mundus:
Adjective edit
mundā
Salar edit
Etymology edit
From Proto-Turkic *bun-ta.
Noun edit
munda (3rd person possessive [please provide], plural [please provide])
References edit
Tenishev, Edhem (1976) “munda”, in Stroj salárskovo jazyká [Grammar of Salar], Moscow
Veps edit
Etymology edit
From Proto-Finnic *munidak. Cognates include Finnish munia.
Verb edit
munda
- to lay (an egg)
Inflection edit
Inflection of munda (inflection type 20/oppida) | |||
---|---|---|---|
1st infinitive | munda | ||
present indic. | munib | ||
past indic. | muni | ||
present indicative |
past indicative |
imperative | |
1st singular | munin | munin | — |
2nd singular | munid | munid | muni |
3rd singular | munib | muni | mungaha |
1st plural | munim | munim | mungam |
2nd plural | munit | munit | mungat |
3rd plural | mundas muniba |
muniba | mungaha |
sing. conneg.1 | muni | munind | muni |
plur. conneg. | mungoi | munnugoi | mungoi |
present conditional |
past conditional |
potential | |
1st singular | munižin | munnuižin | munnen |
2nd singular | munižid | munnuižid | munned |
3rd singular | muniži | munnuiži | munneb |
1st plural | munižim | munnuižim | munnem |
2nd plural | munižit | munnuižit | munnet |
3rd plural | munižiba | munnuižiba | munneba |
connegative | muniži | munnuiži | munne |
non-finite forms | |||
1st infinitive | munda | ||
2nd infinitive | 3rd infinitive | ||
inessive | mundes | inessive | munmas |
instructive | munden | illative | munmaha |
participles | elative | munmaspäi | |
present active | munii | adessive | munmal |
past active | munnu | abessive | munmat |
past passive | mundud | ||
1 In imperative: used only in the second-person singular. The plural form is used with other persons. |