murtuminen
Finnish edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
murtuminen
- verbal noun of murtua
- breaking, fracturing (the act of becoming broken or fractured)
Declension edit
Inflection of murtuminen (Kotus type 38/nainen, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | murtuminen | murtumiset | ||
genitive | murtumisen | murtumisten murtumisien | ||
partitive | murtumista | murtumisia | ||
illative | murtumiseen | murtumisiin | ||
singular | plural | |||
nominative | murtuminen | murtumiset | ||
accusative | nom. | murtuminen | murtumiset | |
gen. | murtumisen | |||
genitive | murtumisen | murtumisten murtumisien | ||
partitive | murtumista | murtumisia | ||
inessive | murtumisessa | murtumisissa | ||
elative | murtumisesta | murtumisista | ||
illative | murtumiseen | murtumisiin | ||
adessive | murtumisella | murtumisilla | ||
ablative | murtumiselta | murtumisilta | ||
allative | murtumiselle | murtumisille | ||
essive | murtumisena | murtumisina | ||
translative | murtumiseksi | murtumisiksi | ||
abessive | murtumisetta | murtumisitta | ||
instructive | — | murtumisin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms edit
compounds