musit
English edit
Noun edit
musit (plural musits)
References edit
- “musit”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.
Anagrams edit
Czech edit
Pronunciation edit
Verb edit
musit impf
- Alternative form of muset
Conjugation edit
Conjugation
Infinitive | musit, musiti | Active adjective | musící |
---|---|---|---|
Verbal noun | — | Passive adjective | — |
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | musím | musíme | — | — |
2nd person | musíš | musíte | — | — |
3rd person | musí | musí | — | — |
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive musit. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | musil | musili | — | — |
masculine inanimate | musily | — | ||
feminine | musila | — | ||
neuter | musilo | musila | — | — |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | muse | — |
feminine + neuter singular | musíc | — |
plural | musíce | — |