narzeczony
Polish edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish narzec + -ony.
Pronunciation edit
Noun edit
narzeczony m pers (female equivalent narzeczona)
Declension edit
Declension of narzeczony
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | narzeczony | narzeczeni |
genitive | narzeczonego | narzeczonych |
dative | narzeczonemu | narzeczonym |
accusative | narzeczonego | narzeczonych |
instrumental | narzeczonym | narzeczonymi |
locative | narzeczonym | narzeczonych |
vocative | narzeczony | narzeczeni |
Further reading edit
- narzeczony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- narzeczony in Polish dictionaries at PWN