norskt
Faroese edit
Pronunciation edit
Noun edit
norskt n
- Norwegian (language)
Usage notes edit
Adjective edit
norskt
- inflection of norskur:
Declension edit
norskur a24 | |||
Singular (eintal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
Nominative (hvørfall) | norskur | norsk | norskt |
Accusative (hvønnfall) | norskan | norska | |
Dative (hvørjumfall) | norskum | norskari | norskum |
Genitive (hvørsfall) | (norsks) | (norskar/ norskrar) |
(norsks) |
Plural (fleirtal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
Nominative (hvørfall) | norskir | norskar | norsk |
Accusative (hvønnfall) | norskar | ||
Dative (hvørjumfall) | norskum | ||
Genitive (hvørsfall) | (norska/ norskra) |
Icelandic edit
Adjective edit
norskt
- inflection of norskur:
Norwegian Bokmål edit
Adjective edit
norskt n
- (nonstandard, dialectal) neuter singular of norsk
Norwegian Nynorsk edit
Adjective edit
norskt n
Usage notes edit
Still a very common form, and standard in Høgnorsk.
Swedish edit
Adjective edit
norskt