Middle Norwegian edit

Etymology edit

Possibly with dissimilation from Old Norse lykill (key),[1] from Proto-Germanic *lukilaz. If so, it would be a doublet of lykel. The initial n- might be from an Old Norse verb hnúka (to sit cowering).[2] Compare the same shift in Old Swedish nykil and Old Danish nykil (modern Swedish nyckel and Danish nøgle), but not in Icelandic lykill, Faroese lykil and also Norwegian Nynorsk lykel.

Noun edit

nykill m

  1. a key

Descendants edit

  • Norwegian: nykel, nøkkel; (dialectal) nykil, nykyl, nykkel, nyggel, nøyel

References edit

  1. ^ “nykel”, in Norsk Ordbok: ordbok over det norske folkemålet og det nynorske skriftmålet, Oslo: Samlaget, 1950-2016
  2. ^ “nykel” in The Nynorsk Dictionary.