obręcz

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *obrǫčь.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔb.rɛnt͡ʂ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔbrɛnt͡ʂ
• Syllabification: ob‧ręcz

Noun

obręcz f

1. hoop (circular band)
2. (gymnastics) hoop (apparatus)
3. (basketball) rim
4. wheelrim, rim (outer part of a wheel)
5. (anatomy) girdle

   obręcz barkowa ― shoulder girdle, pectoral girdle

   obręcz miedniczna ― pelvic girdle

6. cingulum (nerve tract in the brain)
7. cingulum (dental convexity)

Declension

Declension of obręcz

	singular	plural
nominative	obręcz	obręcze
genitive	obręczy	obręczy
dative	obręczy	obręczom
accusative	obręcz	obręcze
instrumental	obręczą	obręczami
locative	obręczy	obręczach
vocative	obręczy	obręcze

Derived terms

• obrączka
• obrączkować

 

Further reading

• obręcz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obręcz in Polish dictionaries at PWN