Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of obruō.

Participle edit

obrutus (feminine obruta, neuter obrutum); first/second-declension participle

  1. overwhelmed, overthrown
  2. buried, concealed

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative obrutus obruta obrutum obrutī obrutae obruta
Genitive obrutī obrutae obrutī obrutōrum obrutārum obrutōrum
Dative obrutō obrutō obrutīs
Accusative obrutum obrutam obrutum obrutōs obrutās obruta
Ablative obrutō obrutā obrutō obrutīs
Vocative obrute obruta obrutum obrutī obrutae obruta

Derived terms edit

References edit

  • obrutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obrutus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • obrutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to be involved in many undertakings; to be much occupied, embarrassed, overwhelmed by business-claims: multis negotiis implicatum, districtum, distentum, obrutum esse
    • to be virtuous: virtute praeditum, ornatum esse (opp. vitiis obrutum esse)
    • to be vicious, criminal: vitiis, sceleribus inquinatum, contaminatum, obrutum esse
    • to be deeply in debt: aere alieno obrutum, demersum esse