ophogen

Dutch

Etymology

From hoog (“high”) +‎ op- -en.

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

ophogen

1. to raise, make higher

   We moeten het land ophogen om overstromingen te voorkomen. ― We need to raise the land to prevent flooding.

   Hij heeft de stoel opgehoogd met wat kussens. ― He made the chair higher with some cushions.

Inflection

Inflection of ophogen (weak, separable)
infinitive	ophogen
past singular	hoogde op
past participle	opgehoogd
infinitive	ophogen
gerund	ophogen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hoog op	hoogde op	ophoog	ophoogde
2nd person sing. (jij)	hoogt op	hoogde op	ophoogt	ophoogde
2nd person sing. (u)	hoogt op	hoogde op	ophoogt	ophoogde
2nd person sing. (gij)	hoogt op	hoogde op	ophoogt	ophoogde
3rd person singular	hoogt op	hoogde op	ophoogt	ophoogde
plural	hogen op	hoogden op	ophogen	ophoogden
subjunctive sing.1	hoge op	hoogde op	ophoge	ophoogde
subjunctive plur.1	hogen op	hoogden op	ophogen	ophoogden
imperative sing.	hoog op
imperative plur.1	hoogt op
participles	ophogend	opgehoogd
1) Archaic.

Anagrams

• hogen op