opiekun

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *o(b)pekunъ. By surface analysis, opieka +‎ -un.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈpjɛ.kun/

• Audio 1

  (file)

• Audio 2

  (file)

• Rhymes: -ɛkun
• Syllabification: o‧pie‧kun

Noun

opiekun m pers (female equivalent opiekunka)

1. carer, caregiver
2. (law) guardian (of a minor)
3. keeper (person charged with caring for animals, e.g. at a zoo)

Declension

Declension of opiekun

	singular	plural
nominative	opiekun	opiekuni/opiekunowie
genitive	opiekuna	opiekunów
dative	opiekunowi	opiekunom
accusative	opiekuna	opiekunów
instrumental	opiekunem	opiekunami
locative	opiekunie	opiekunach
vocative	opiekunie	opiekuni/opiekunowie

Derived terms

adjectives

• opiekuńczy
• opiekuński

 

Related terms

adverb

• opiekuńczo

 

nouns

• opieka
• opiekuńczość
• opiekuństwo

 

verbs

• opiekować się impf
• zaopiekować się pf

 

Further reading

• opiekun in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• opiekun in Polish dictionaries at PWN