opvolgen
Dutch edit
Etymology edit
From op (“on”) + volgen (“to follow”).
Pronunciation edit
Audio (file)
Verb edit
opvolgen
- (transitive) to succeed (come after, be next in line to)
- (intransitive) to succeed, take office after the previous incumbent
- (transitive) to follow up, keep track
Inflection edit
| Inflection of opvolgen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opvolgen | |||
| past singular | volgde op | |||
| past participle | opgevolgd | |||
| infinitive | opvolgen | |||
| gerund | opvolgen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | volg op | volgde op | opvolg | opvolgde |
| 2nd person sing. (jij) | volgt op | volgde op | opvolgt | opvolgde |
| 2nd person sing. (u) | volgt op | volgde op | opvolgt | opvolgde |
| 2nd person sing. (gij) | volgt op | volgde op | opvolgt | opvolgde |
| 3rd person singular | volgt op | volgde op | opvolgt | opvolgde |
| plural | volgen op | volgden op | opvolgen | opvolgden |
| subjunctive sing.1 | volge op | volgde op | opvolge | opvolgde |
| subjunctive plur.1 | volgen op | volgden op | opvolgen | opvolgden |
| imperative sing. | volg op | |||
| imperative plur.1 | volgt op | |||
| participles | opvolgend | opgevolgd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: opvolg