orðinn

Icelandic

Adjective

orðinn (not comparable) m, orðin f, orðið n

1. past participle of verða, become

   Pabbi minn er orðinn gamall maður.

   My dad has become an old man.

   Klukkan er orðin átta.

   The clock turned eight o'clock.

Derived terms

• vera orðinn rekald
• orðinn hlutur
• nú orðið

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *wurdanaz (“become”), past participle of *werþaną (“to become, happen”).

Participle

orðinn

1. past participle of verða

Declension

    Strong declension of orðinn

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	orðinn	orðin	orðit
accusative	orðinn	orðna	orðit
dative	orðnum	orðinni	orðnu
genitive	orðins	orðinnar	orðins
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	orðnir	orðnar	orðin
accusative	orðna	orðnar	orðin
dative	orðnum	orðnum	orðnum
genitive	orðinna	orðinna	orðinna

    Weak declension of orðinn

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	orðni	orðna	orðna
accusative	orðna	orðnu	orðna
dative	orðna	orðnu	orðna
genitive	orðna	orðnu	orðna
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	orðnu	orðnu	orðnu
accusative	orðnu	orðnu	orðnu
dative	orðnum	orðnum	orðnum
genitive	orðnu	orðnu	orðnu

Descendants

In most descendants, v- was restored by analogy with other forms of the verb.

• Icelandic: orðinn
• Faroese: vorðin
• Norwegian Nynorsk: voren
• Swedish: vorden